Stadspark
Ons vennengebied wordt bezocht door vele mensen. Dat is niet alleen van deze tijd. Als kind van zes kwam ik ook al hier vanuit de Haterse hei, een wijk van Nijmegen direct achter het Maas-Waalkanaal. Samen met vader, moeder, broer en zusje gewoon op de fiets. Een oude foto gemaakt ergens waar nu het Scoutingcentrum zich bevindt, met daarop een oude handpomp en een meisje in een jurkje met wijde rok, laat zien dat er toen nog heide was met jonge naaldbomen. Nu is op deze plek alleen nog een ijzeren buis te vinden. De naaldbomen die er nu (nog) staan hebben een respectabele hoogte bereikt. In de jaren zestig waren er een aantal strenge winters en het ven dat het dichtst bij de bewoonde wereld lag, voor Nijmegen het Uiversnest, werd druk bezocht om te schaatsen. De kinderen en ouderen vanuit de andere dorpen kwamen vooral op het Meeuwenven schaatsen. De Botersnijder bevatte in die tijd vaak erg weinig water. Met de komst van de vele transportmiddelen en door meer vrije tijd en de aanleg van nieuwe stadswijken over het kanaal heen, werd het steeds drukker in de vennen. Ook om die redenen werd de het stadspark de Berendonk aangelegd om zo het kwetsbare natuurgebied te ontzien. Helaas hebben mensen, net als dieren erg vastgeroeste gewoontes. Waar je eens gelopen hebt, blijf je beschouwen als jouw oerpad. Vooral de hond uitlatende en trimmende medemens wijkt hier niet van af. Ook ruiters en mountainbikers hebben moeite om zich aan vastgelegde routes te houden. Met de kap van grotere stukken bos was het dus wel te voorzien dat er ook nieuwe paden en paadjes zouden ontstaan. Betreding tegenhouden met een paar paaltjes en een draadje werkt maar tijdelijk. Ook bordjes met kwetsbare natuur,niet betreden hebben weinig effect. Jammer, maar waar. De bomen hielden in ieder geval nog een beetje de mens op de rechte weg.
In het bos zijn voor allerlei gebruikers routes uitgezet. De blauwe, rode en gele route zijn er om de wandelaar op het rechte pad te houden. Tot voor kort liepen er een paar ruiterroutes met minimale breedte door het gebied. Ook werd door boswachters elk ontspoord paard terecht gewezen.
Maar sinds dit jaar waait er een nieuwe wind. De ruiterroutes door het bos zijn deels opgeheven of verbreed tot ruime banen. Het natuurterrein is daardoor vogelvrij verklaard voor paard en wagen en voor ruiters en bikers. Want waar mag je nu wel en waar niet. Het gebied rond de reeds gekaalde vennen begint steeds meer te lijken op de Engelse stadsparken waar naast de wandel- en fietspaden een breed ruiterpad is gecreëerd.
De begroeiing aan de venranden is op een aantal plaatsen voor een groot deel verdwenen. Op veel plekken kunnen de honden makkelijk te water. En langs een paar vennen zijn speeltoestellen voor kinderen en voor volwassenen geplaatst. Daar was de Berendonk toch voor bedoeld?
Het is jammer dat er weinig continuïteit en goede communicatie is over een zo kwetsbaar natuurgebied. Zou het dan toch stiekem een stadspark zijn geworden in de planning?
1 sept 2013